Simposion´t é o título da instalación que este luns 24 pode contemplarse na sala O Abrigo de Belas Artes e que presenta algúns dos resultados dun proxecto desenvolvido pola estudante da facultade Ana Allegue e o titulado Javier Rouco valéndose dun implante coclear como un sistema de rexistro de son. “Os artistas amplían o rol deste dispositivo, non só como ferramenta médica, senón tamén como medio para explorar a percepción sensorial modificada e as interferencias que se orixinan”, sinalan desde este espazo expositivo, xestionado polo colectivo artístico Lupercais. O punto de partida da instalación que este luns pode contemplarse neste espazo foi a performance que estes dous artistas desenvolveron na última edición do Culturgal e que agora se presenta nunha peza en vídeo, complementada á súa vez por algúns dos elementos empregados para esta acción, como o molde dunha orella no que se colocaba o implante e un conxunto de imaxes xeradas tomando como punto de partida as instrucións do propio dispositivo e que “funcionan como unha especie de partitura”, apunta Rouco.
O proxecto que Allegue e Rouco presentaron no espazo da facultade no Culturgal tiña como obxectivo afondar “na subxectividade do individuo e a súa identidade, explorando, dende a metáfora da interface as tensións entre a 'normalización' e ampliación tecnolóxica”, sinalan, “nunha era onde corpo e sentidos poden ser alterados e potenciados pola tecnoloxía”. Deste xeito, como destaca Rouco, buscaron afondar “nos fallos que se producen nas comunicación e nos sistemas en xeral”, unha idea que se ve reflectida á súa vez no título deste proxecto expositivo, que emprega o termo de “simposio” e a idea de negación, como un xeito de falar dunha conversa que, á súa vez, é imposible. De feito, estes dous artistas optaron por presentar sen ningún son a peza en vídeo que rexistra a performance na que empregaron tanto o dispositivo externo do implante, a modo de micrófono, como unha controladora de son, “que conectabamos ao implante, a uns altofalantes e a si mesma, para que provocara erros”, dando lugar a un “ruído” que “interfería moito na comunicación” e que á súa vez foi empregado como fonte para distorsionar as imaxes tomadas na propia sala. Deste xeito, a proposta que agora presentan neste espazo expositivo da facultade busca afondar na “relación entre o material e o dixital” e entre “a linguaxe, a virtualidade e o corpo”.
O MoMa e o museo Gugghenheim de Nova York, a Bienal de Arquitectura de Venecia, a Galería Estatal de Suttgart, o Palais de Tokyo de París, o Museo Nacional de Arte de Osaka ou a Fundación Joan Miró de Barcelona son algúns dos numerosos espazos museísticos que, ao longo das últimas tres décadas, exhibiron as creacións de Karin Sander (Bensberg, Alemaña, 1957). Formada na Academia de Belas Artes de Stuttgart e no Withney Museum of American Art de Nova York, esta artista alemá reflexionou este xoves sobre “os procesos artísticos e o desenvolvemento das ideas” que rematan dando lugar a unha obra na Sala Universitaria Profesor Manuel Moldes. Fíxoo nun coloquio co alumnado e profesorado da Facultade de Belas Artes que servía á súa vez para clausurar a exposición Kitchen Pieces, na que Sander propuña unha reflexión sobre a idea da representación na arte a través dun conxunto de 25 froitas e verduras que, en lugar de amosarse representadas en pezas pictóricas ou escultóricas, exhibíanse directamente, penduradas das paredes da sala.
A vicerreitora do campus, Eva María Lantarón, e o vicedecano de Cultura e coordinador da Sala Manuel Moldes, Ignacio Pérez-Jofre, acompañaron a Sander nun coloquio que permitiu tamén afondar na transformación da propia exposición, xa que, desde a súa inauguración en decembro, as pezas foron secando ou podrecendo. “É moi bonito pensar que o tempo é un gran escultor”, apuntou nese senso Pérez-Jofre, que destacou a importancia para a Sala Manuel Moldes de ter contado cun “traballo deste nivel”, definido ademais por esa “característica tan especial de ser unha obra cambiante”. Nesa mesma liña, Lantarón destacou a “relevancia” de poder contar coa presenza de Sander como “colofón a estes meses de exposición”.
Tomando o seu título da serie de Goya, a nova exposición impulsada ao abeiro da colaboración entre Belas Artes e o Museo de Pontevedra ten no potencial expresivo da cor negra e da escuridade o seu fío condutor. Na mostra Pinturas negras, trece artistas formados na facultade ou que exercen como docentes neste centro presentan un conxunto de obras de diferentes xéneros e con “significados moi diversos”, mais conectadas todas elas por “un vínculo formal e visual”, como é “a presenza do negro, da escuridade”, destaca o vicedecano de Cultura da facultade, Ignacio Pérez-Jofre, comisario desta exposición xunto á xestora cultural e investigadora predoutoral Sandra MG.
Pinturas negras inaugurase este venres 19 ás 19.00 horas no Edificio Castelao do Museo, onde poderá visitarse ata 6 de abril, e este mércores foi presentada por Pérez-Jofre e o vicepresidente da Deputación de Pontevedra, Rafa Domínguez. Como sinalou o comisario, esta mostra “enmárcase nunha serie de proxectos que vimos realizando en colaboración co Museo” e que permitiron levar a este espazo as obras dunha serie de “artistas vinculados á facultade”, ben como antigos alumnos e alumnas, ben como docentes. Desta volta, Pérez-Jofre e a tamén comisaria Sandra Muñiz buscaron que a exposición tivese unha idea central, que rematou sendo a presenza da cor negra na obra destes trece artistas, “Pensamos que había unha conexión cunha certa tradición da pintura española e galega dun certo tenebrismo, dun uso dramático e expresivo da escuridade”, sinalou Pérez-Jofre. Nese senso, a través do título de Pinturas negras, buscaron pór o foco en que “a arte contemporánea, a pesar de ter a súa propia linguaxe, tamén procede dunha longa historia coa que estamos conectados”, como sería neste caso o xeito en que pintores como Goya plasmaron plasticamente esas ideas do escuro ou o tenebroso.
A terceira edición do seminario Mulleres, feminismos, canon, que o Museo de Pontevedra organiza en colaboración coa Área de Antropoloxía Social e Cultural da Universidade de Vigo, reflexionará sobre os códigos éticos e estéticos arredor da imaxe da muller. Promovida pola Deputación, a xornada terá lugar o vindeiro venres 28 de febreiro e combinará as conferencias da exiptóloga e profesora da UVigo Iria Souto e do profesor honorario da Universidad Autónoma de Madrid Waleed Saleh Alkhalifa, coas visitas comentadas á colección do museo a cargo dos investigadores Helena Rodríguez Villar e Germán Labrador.
Baixo o título de Códigos éticos e estéticos ao redor da imaxe da muller. Xuízos de valor e controversias sociais e culturais, este seminario buscará tanto revisar os estereotipos de xénero presentes na arte como as lecturas sobre o rol da muller na historia e no presente, a través dunha análise tanto dos canons estéticos coma dos códigos visuais como construcións culturais e sociais. Coordinado desde o Museo, na organización deste seminario participa desde os seus inicios a investigadora da Universidade de Vigo Fátima Braña, que lembra que se trata dun evento que conecta directamente coa súa liña de investigación “sobre feminismo e patrimonio cultural”, así como coa formación do alumnado da materia Patrimonio cultural, do Grao en Turismo e do Programa Conxunto de Estudos Oficiais (PCEO) Turismo-Historia, da Facultade de Ciencias Empresariais e Turismo do campus de Ourense, que participarán neste seminario.
- Materiais atopados na rúa sitúan o público 'sobre' a obra de arte
- As redes sociais non achegan a mocidade á programación cultural de Pontevedra
- Mar Caldas leva ao CGAC unha reflexión sobre a memoria democrática e o traballo das mulleres
- Un estudante da Facultade de Comunicación, entre os autores dun documental sobre a migración feminina a Canarias